وظایف مادر خوب در تربیت فرزندان
چگونه می توانیم وظایف مادری را به نحو احسن انجام دهیم؟ ویژگی‌های یک مادر خوب چیست؟ چگونه یک مادر می تواند فرزندان خوبی تربیت کند؟
والدین که متشکل از پدر و مادر می باشند، در رشد و تربیت فرزندان نقش بسزایی دارند. به خصوص نقش مادری که اصول اخلاقی و ذاتی فرزندان، به او و رفتار روزمره اش وابسته است.
همانطور که می‌دانید، مهمترین وظیفه مادر تربیت و پرورش فرزندانی صالح و سالم است. همه ما می‌دانیم که نقش و شغل مادری یکی از سخت‌ترین وظایف موجود در دنیاست. این نقش هیچگاه استراحت و تعطیلی ندارد و وظایف آن پیوسته ادامه دارد…
نکته جالب توجه اینجاست که صاحب نقش از ایفای نقش و انجام وظایف خود لذت می‌برد و علاقه‌ای به قطع کردن وظایفش ندارد. اما چگونه می‌تواند با وجود زحمات زیادی که بر گردنش افتاده به همه کارها خصوصاً تربیت فرزندان برسد؟ در این نوشته ویژگی‌هایی را نام می‌بریم که یک مادر خوب باید سعی کند آن‌ها را در وجود خود نهادینه کند.
در ابتدا باید ببینیم تعریف مادر خوب چیست! گاهی کودکان تصور می‌کنند که اگر هر چه گفتند مادر به آن‌ها نه نگفت مادر خوبی دارند! اما در واقع این طور نیست. مادر باید جاذبه‌ها و دافعه‌های مورد نیاز برای تربیت فرزندانش را داشته باشد؛ یعنی نه آنقدر مهربان که کودک از او حرف شنوی نداشته باشد و نه انقدر مستبد که کودک مجبور به اطاعت از او گردد.
یک مادر خوب باید بتواند مطابق با نیازهای فرزندش پیش برود و هر جا لازم است با او موافقت و در مواقع لزوم با او مخالفت کند. حالا با هم برخی از صفات و ویژگی‌های یک مادر خوب و شایسته را ذکر می‌کنیم:
صبور:
یکی از مهمترین ویژگی‌های مادران خوب، صبر زیاد آن‌ها می‌باشد. آن‌ها به شدت انعطاف پذیرند و کمتر عصبانی می‌شوند. در مواقع حساس و بروز مشکلات، به سرعت چاره ای می‌اندیشند و راه حل مسئله را پیدا می‌کنند و در این راه از کودکان نیز مشورت می‌گیرند.
همین موضوع باعث می شود که نقش مادری بسیار دوست داشتنی باشد. همه ما موقعیت‌هایی از کودکی‌مان را به یاد داریم که چه کارهای وحشتناکی کرده‌ایم و انتظار رفتار تندی از مادرمان داشتیم. اما برخلاف تصور، او با خونسردی تذکری کوچک داده و کاملاً موضوع را فراموش کرده است.
یک مادر خوب باید بداند که نباید از رفتار و خلقیات کودکانش در حضور دیگران شکایت کند. بلکه باید با بیان کردن خصوصیات خوب کودکان، ویژگی های مثبت را در آن‌ها افزایش دهد و در جهت رفع نواقص اخلاقی آن‌ها بکوشد. البته این مسیر جز با صبوری کردن و مدارا کردن مداوم با کودک ممکن نیست.
قوی و مقتدر :
کودک شما نیاز دارد به اینکه قدرت شما را هنگام رویارویی با مشکلات یا حتی انسان‌ها ببیند. تا جایی که می‌توانید اقتدار و زورتان را به او نشان دهید. او باید از این موضوع که فردی قدرتمند در خانه وجود دارد و از او مراقبت می‌کند، اطمینان حاصل کند. پس سعی کنید علاوه بر احساس مادرانه، قدرت و اقتدار خود را نیز حفظ کنید تا او خیالش از این بابت راحت شود.
متواضع:
عجیب است که بزرگسالان تصور می‌کنند در مقابل کودکانشان نباید کوچکترین خطایی انجام دهند. پس کودکان چگونه باید با اشتباهات خود کنار بیایند؟ آن‌ها باید اشتباه کردن بزرگترها را ببینند و بدانند زندگی همیشه مسیری هموار و بدون خطا نیست… بزرگسالان هم ممکن است بارها اشتباه کنند و کار را از سر بگیرند!
شما باید این مهارت را در کودک تقویت کنید که اگر اشتباه کرد، عذرخواهی کند. او باید بداند که عذرخواهی کردن نه تنها بد نیست، بلکه انجام آن بسیار زیبا و ضروری است. برای این کار از خودتان شروع کنید!
توجه داشته باشید که شما همیشه نباید برای او برنده باشید. سعی کنید کمتر از خودتان تعریف کنید و کمتر مهارت هایتان را به رخ دیگران بکشید. زیرا او از رفتارهای شما کپی برداری می‌کند و رفتار شما را الگوی صحیح زندگی می‌داند.
معلمی آگاه:
همه ما اولین سوالات زندگی مان را از مادرمان پرسیده ایم… یک مادر خوب باید بتواند پاسخگوی سوالات کودک خود باشد. او باید بداند در چه شرایطی، چه پاسخی به کودک بدهد و از اطلاعات کافی برخوردار باشد.
او درباره همه مسائل عمومی، اجتماعی و تاثیر رفتارهایش در تربیت فرزندان آگاه است و ساعاتی از روز را به مطالعه می گذراند. با این کار به فرزندش می‌آموزد که او هم با مطالعه می‌تواند پاسخ پرسش‌های خود را دریافت کند.
هماهنگ با پدر:
آیا می‌دانید بدترین شکل تربیت کودک چیست؟ اینکه پدر راه خود و مادر راه خود را برود! در خانواده ای که پدر و مادر با هم هماهنگ نباشند و در مسائل تربیتی هر یک ساز خود را بزنند، بدترین کودکان شکل می‌گیرند. زیرا کودک باهوش از اختلاف بین این دو به نفع خود استفاده می‌کند و معنای بد و خوب را به خوبی درک نمی‌کند.
یکی دیگر از وظایف مادر خوب در تربیت فرزندان، هماهنگی با پدر خانواده در روش‌های تربیتی، مسائل اخلاقی و اجتماعی فرزندان می‌باشد. مادر به عنوان یک مربی از نزدیک با مسائل فرزندان دست و پنجه نرم می‌کند. اما پدر به دلیل مشغله کاری کمتر فرصت می‌کند به همه این مسائل توجه کند. بنابراین، مادر است که باید مسائل مهم را با پدر خانواده در میان بگذارد و چیزی را از او پنهان نکند.
در مواردی که اختلاف بین شما و همسرتان وجود دارد، سعی کنید آن را در خلوت خودتان و دور از چشم کودک حل کنید و در مقابل او همیشه با یکدیگر هماهنگ باشید.
دیدگاهتان را بنویسید