مادران شاغل و تربیت فرزندان
برای اینکه مادری شاغل اما مسئولیت پذیر باشیم، چه کنیم؟ چه نکاتی را باید مادران شاغل برای تربیت کودکان خود در نظر بگیرند؟ با وجود اینکه ساعات زیادی را در کنار کودک حضور نداریم از چه راه‌هایی می‌توانیم با کودکمان ارتباط برقرار کنیم؟
با توجه به مشکلات اقتصادی و پیشرفت روز افزون آن‌ها خانواده‌ها مجبورند ساعات زیادی را به کار کردن بگذرانند. در ابتدا فقط پدر بود که مجبور بود برای رفاه خانواده از صبح زود تا دیر وقت کار کند.
اما حالا مادران نیز مجبورند پا به پای پدر در این عرصه فعالیت کنند و کمک خرج خانه باشند. در این میان فرزندان تقریباً وضعیت بلاتکلیفی دارند و از ابتدای تولد تا هنگام مستقل شدنشان مجبورند در کنار پدربزرگ یا مادربزرگ یا در مهدها و پانسیون‌ها زمان خود را سپری کنند.
این موضوع یکی از دغدغه‌های مادران و پدران می‌باشد. آن‌ها نگران این هستند که کودکشان چگونه صبح خود را به شب می‌رساند و نیازهای خود را چگونه بیان می‌کند. آیا کسی که از او مراقبت می‌کند توجه کافی را به او دارد؟ مسلماً هیچکس برای کودک نمی‌تواند جای پدر و مادرش را پر کند!
اگرچه ممکن است ساعات کاری والدین را در محیطی مانند مهد بگذراند، اما باید ساعات باقی مانده را با حضور پررنگ والدین جبران کند. کودک نیاز دارد تا با والدین خود صحبت کند و حرف‌های آن‌ها را نیز بشنود. اما چطور ممکن است به پدر و مادر با وجود خستگی زیادی که از محل کار به خانه می‌آورند بتوانند با حوصله کودکشان را در آغوش بگیرند و یا با او بازی و صحبت کنند؟
در این مقاله سعی می‌کنیم مواردی را ذکر کنیم که والدین پس از گذراندن ساعت کاری خود بتوانند از آن‌ها استفاده کنند و خانواده‌های سالم داشته باشند. خانواده ای که از تربیت فرزندان غافل نشده و موارد کنترل و تربیت آن‌ها را فراموش نکرده است.
پیش از هر چیز باید بدانید احساس گناه در مادران شاغل کاملاً بیجاست! زیرا هر کودک پس از تولد شخصیتی مستقل پیدا می‌کند و مادر و پدر بودن به معنای همراهی بی حد و حصر کودک نیست.
کودک باید بتواند ساعاتی را در تنهایی خود و با تخیل خود بگذراند. در این ساعات نیاز به پدر مادر را حس می‌کند و می‌تواند پس از حضور شما آن را تامین کند. البته منظور ما پس از سنین شیرخوارگی کودک است.
تا قبل از یک سالگی، مادر باید شرایطی را فراهم کند که کودکش در نزدیکی محل کارش نگهداری شود و بتواند هر چند ساعت یکبار به او سر بزند، او را در آغوش بگیرد و به او شیر بدهد.
در نظر داشته باشید که برای تربیت کودکان تان نیازمند حوصله و شادابی هستید و این ممکن نیست جز با انرژی کافی و رفع خستگی روزمره!
حتماً پس از رسیدن به خانه استراحت کافی را برای خود در نظر بگیرید. این استراحت ممکن است بسیار کوتاه و در حد نیم ساعت باشد. اما در همین زمان نیز شما می‌توانید برای فعالیت‌های داخل منزل و رسیدگی به فرزندان انرژی ذخیره کنید.
در این مدت یک نوشیدنی گرم میل کنید و چند دقیقه چشمانتان را روی هم بگذارید. با همین استراحت کوتاه می‌توانید کیفیت فعالیت‌های خود را تا شب افزایش دهید. وقت شروع کارتان برنامه‌ریزی کنید و ببینید برای هر کار از چه کسی می‌توانید کمک بگیرید.
گاهی کودکان به قدری کوچک هستند که نمی‌توانید از آن‌ها برای انجام کاری انتظاری داشته باشید. در این صورت باید به‌طور خلاقانه او را در کنار خود مشغول کنید. مثلاً می‌توانید هنگام ظرف شستن کودک را در آشپزخانه به نقاشی کشیدن مشغول کنید. در این مدت با او ارتباط کلامی برقرار کنید و هرزگاهی شما هم برای او شکلی بکشید.
هنگام آشپزی از فرزندتان بخواهید تا با شما همراهی کند. در این زمان از خواسته هایش بپرسید! از نیازهایش و اینکه چه چیزی در مخیله اش می‌گذرد. با این کار او متوجه می شود که شما به فکر او هستید و از هم فاصله نگرفته اید.
در سنین زیر سه سال که کودک بسیار کوچک است و نیاز به مراقبت زیادی دارد، بهتر است او را نزد افراد قابل اعتماد خانواده خود یا همسرتان نگهداری کنید. کودکان معمولاً در این سن با پدربزرگ و مادربزرگ خود یا خاله و عمه رابطه نزدیکی برقرار می کنند..
اگر نکات تربیتی خاصی مد نظرتان است، آن را با کسی که از کودکتان مراقبت می کند در میان بگذارید. برای مثال، اگر برایتان مهم است که کودکتان لوس بار نیاید، حتما نکات تربیتی مرتبط با این موضوع را با او در میان بگذارید.
زمانی که در منزل و در کنار فرزندتان هستید، از هر فرصتی برای ارتباط با او و تربیت زیرکانه استفاده کنید. به هیچ وجه اجازه ندهید فاصله ای بین شما و فرزندتان بیافتد.
گاهی می‌بینیم افرادی که شاغلند، به قدری در کار غرق می‌شوند که زمان حضورشان در خانه نیز هیچ ارتباطی با فرزندانشان ندارند. این فرزندان به شدت تنها هستند و ممکن است در آینده به مشکلات جدی مانند افسردگی یا اعتیاد گرفتار شوند. در نظر داشته باشید که فرزندتان مهم‌ترین کار شماست. پس سعی کنید کارفرمایی مناسب برای خود انتخاب کنید. کسی که به وظایف و مسئولیت‌های مادری آشنا باشد و با شما همراهی کند تا ذهن آرام‌تری داشته باشید. به این ترتیب، مسلما شما هم از پس کارهای او بهتر برمی‌آیید و وظایف شغلی خود را بهتر انجام می‌دهید.
دیدگاهتان را بنویسید