از چه سنی کودک شروع به راه رفتن می‌کند؟ نشانه‌های قبل از راه افتادن کودک چیست؟ اگر کودکمان راه نمی‌رود، چه کنیم؟

از زمانی که کودک پا به دنیای بیرونی می‌گذارد، فرایند رشد او هر لحظه تکامل پیدا می‌کند. یک روز خندیدن می‌آموزد، روز دیگر ارتباط برقرار کردن را و روز دیگر چهار دست و پا رفتن و راه افتادن را!

آنچه مهم است این است که بدانیم هر کودکی توانایی‌های منحصر به فردی دارد و ممکن است ویژگی‌های او با کودک همسایه یا فامیل متفاوت باشد. پس نگرانی بیش از حد برای تاخیر در بروز هیچ یک از توانایی‌های کودک جایز نیست.

سال اول زندگی کودک پر از نقاط عطف است! اما پیش بینی شده ترین این نقاط، لحظه راه افتادن و تاتی تاتی رفتن اوست. به همین دلیل است که والدین ذوق فراوانی برای دیدن این پدیده شگفت انگیز دارند. اما باید توجه داشته باشید که کودکتان را با کودک کسی مقایسه نکنید و طبق جداول استاندارد، رشد او را بسنجید.

در این نوشته به مسائل مرتبط با حرکت کودک و زمان راه افتادن او می‌پردازیم.

برای شروع راه رفتن مستقل، ابتدا بچه‌ها باید به رشد کامل رسیده باشند و ماهیچه‌ها و عضلاتشان به اندازه کافی قوی شده باشد. شکی نیست که این توانایی با یک مراقبت همه جانبه از جمله: تغذیه سالم و مناسب، امکان رشد حرکتی و رفتاری و پشتیبانی لازم امکان پذیر است.

مراحل راه افتادن کودک:

نشستن:

در حدود 6 ماهگی ، کودک شما شروع به حل معمای چگونگی استفاده از عضلات پشتی خود برای ایستادن می‌کند. او به تدریج با خم و راست شدن زانو‌ها و ران‌ها آشنا می‌شود و طرز کار با آن‌ها را می‌آموزد.

چهار دست و پا رفتن:

مرحله بعدی، خزیدن یا چهار دست و پا رفتن کودک است که هر کودک مسیر خاصی را برای انجام آن انتخاب می‌کند. اجازه دهید کودک خلاقانه عمل کند و برای رسیدن به خواسته‌هایش از هر روشی که به نظرش می‌رسد استفاده کند.

در سن 6 تا 10 ماهگی، معمولا کودکان این مهارت را می‌آموزند که تعادل خود را روی پاها و دستان خود حفظ کنند. سپس به راحتی با حرکت دادن زانوها و کف دست‌ها حرکت کردن را آغاز می‌کنند.

آویزان شدن از اشیا و بلند شدن:

از آنجا که هفتاد درصد از وزن بدن کودک در قسمت بالای باسن قرار دارد، کودک باید فشار زیادی را برای بلند شدن تحمل کند و وزن بدن را روی پاهایش بکشد. بنابراین، او باید به رشد کافی رسیده باشد و بداند که چگونه عضلات خود را منقبض کند.

معمولا این مهارت در کودکان 12تا 14 ماهه پدیدار می‌شود. در این مرحله باید به او کمک کنید تا با راهنمایی و هدایت شما آرام آرام پاهایش را روی زمین بگذارد و راه برود. سعی کنید لگن او را گرفته و او را تشویق کنید تا چند قدم جلوتر برود. او اگر این کار را یاد بگیرد، از شما برای راه افتادنش مشتاق‌تر است تا بتواند دنیای جدیدی را کشف کند.

ایستادن:

توانایی ایستادن کودک از 9 ماهگی به کمک والدین آغاز می‌شود. از همان وقتی که روی ران‌هایتان می‌ایستد و با گرفتن دست‌هایتان، بالا و پایین می‌پرد. اما اینکه چه زمانی می‌تواند به طور مستقل بایستد، نیاز به تمرین دارد.

در این مرحله باید وسایل کمکی مانند پله‌ها، مبل و اسباب بازی‌های بلند و ایمن را برای او فراهم کنید تا او با تکیه بر آن‌ها بتواند روی پاهایش بایستد. کم کم با گذشت زمان او ترس از افتادن را فراموش می‌کند و دست‌هایش را آزاد می‌کند. این لحظات برای پدر و مادر یکی از شیرین‌ترین لحظات زندگی است.

راه رفتن:

در این مرحله کودک پس از ایستادن‌های طولانی می‌تواند کم کم حرکت کند. کمک و پشتیبانی شما در این مرحله بسیار مهم است. شما باید تمرین‌هایی که به تقویت عضلات او کمک می‌کند را به صورت بازی با او انجام دهید و تعادل او را با گرفتن دست‌هایش حفظ کنید.

فراموش نکنید در این سن، از جوراب‌های ترمزدار برای کودک استفاده کنید تا از زمین خوردن او جلوگیری کنید.

به طور کلی کودک از سن 10 ماهگی تا 14 ماهگی شروع به راه رفتن می‌کند. اما اگر این اتفاق نیوفتاد، نگران نشوید. برخی کودکان، توانایی‌های خود را دیرتر بروز می‌دهند و مهارت خود را سریعتر تقویت می‌کنند.

اما بهتر است از سن 15 ماهگی به بعد، اگر اختلالی در راه رفتن او دیدید، با پزشک او مشورت کنید تا اگر لازم بود، توصیه‌های او را بکار گیرید.

برای کمک کردن به راه افتادن کودک، استفاده از وسایلی مانند روروئک یا ماشین‌های بزرگ که نیاز به هل دادن دارند، بسیار مناسب است. این وسایل، به عضله سازی و تقویت ماهیچه‌های کودک کمک فراوانی می‌کند.

در طول این مسیر، او را هل ندهید و سعی نکنید جلوتر از توانایی اش او را راه بیاندازید. اجازه دهید او روال طبیعی رشد بدنش را طی کند تا صدمه ای به پاها و استخوان‌هایش وارد نشود.