چه تعداد فرزند برای یک خانواده مناسب است؟ آیا تعداد ایده آل فرزندان خانواده عددی مشخص دارد؟

بسیاری از ما بارها دیده ایم که مادران قدیمی و جدید، زنان و مردان بدون فرزند را سرزنش می‌کنند یا ایده آوردن بچه دوم و سوم را به آن‌ها می‌دهند. در صورتی که این موضوع تنها به مرد و زنی ارتباط دارد که در یک خانه زندگی می‌کنند و با توجه به شرایط زندگی خود، تصمیم می‌گیرند.

اینکه زن و مرد بخواهند به خاطر برآورده کردن آرزوهای پدر و مادرشان بچه دار شوند، خیانتی بزرگ به کودکی است که آن را به وجود می‌آورند. زیرا در درجه اول، پدر و مادر آن کودک هستند که باید خود را برای پرورش او آماده ببینند. پس موضوع بچه دار شدن ،تنها به شما و همسرتان مربوط است و تا زمانی که آمادگی آن را ندارید، به آن فکر نکنید.

 اما موضوع دیگری که برخی از ما را نگران می‌کند، این است که چه تعداد فرزند برای یک خانواده مناسب است؟

بدون شک این پرسش پاسخ دقیقی ندارد! چرا که تعداد فرزندان به عوامل مختلفی وابسته است و در نقاط مختلف دنیا و حتی یک کشور یکسان نیست. مثلا شما یک خانواده روستایی را تصور کنید که فرزند‌آوری جزو ارزش های آن‌ها محسوب می‌شود. چنین خانواده ای به تعداد زیاد فرزندان نیازمند است تا بتواند امورات خود را بگذراند.

اما در مقابل، یک خانواده شهری را در نظر بگیرید که پدر و مادر هر دو در خدمت یک کودک هستند. آن‌ها از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را برای او فراهم می‌کنند تا مبادا فرزندشان کمبودی حس کند.

به نظر شما کدامیک از این دو روش صحیح است؟ مسلما برخی از ما مورد اول و برخی دیگر مورد دوم را صحیح می‌دانیم. پس این موضوع جواب مشخصی ندارد که  بخواهیم نسخه ای واحد برای همه مردم بپیچیم و بگوییم همه باید فلان تعداد فرزند داشته باشند. اما می‌توانیم کمی در مورد این موضوع صحبت کنیم و یک نتیجه کلی بگیریم.

1. خانواده بدون فرزند:

بدون شک همه ما می‌دانیم که خانواده بدون فرزند، چیزی کم دارد و در تمام دوره‌های زندگی، کمبود او کاملا حس می‌شود. اما با این وجود، بسیاری از زوجین، علاقه دارند تا مدت زیادی بدون فرزند باقی بمانند و بی‌دغدغه زندگی کنند.

به هر حال، انتخاب آن‌ها این است و کسی نمی تواند در امور شخصی خانواده شان دخالت کند. اما خانواده بدون فرزند، شور و شوق کافی را برای ادامه زندگی ندارد. علاوه بر این که بدن زن و مرد تا یک زمانی توانایی تولید مثل دارد و آن‌ها زمانی تصمیم به بچه دار شدن می‌گیرند که دیگر دیر است…

• خانواده تک فرزند:

این روزها، والدین، ترجیح می‌دهند یک فرزند داشته باشند و همان یکی را با تمام وجود دوست بدارند و برای رشد او تلاش کنند. بی آنکه به نیازهای کودک دلبندشان توجه داشته باشند. کودک از بدو تولد نیاز دارد تا با افراد مختلف، خصوصا خواهر و برادر و گروه همسالان خود ارتباط برقرار کند.

وقتی این امکان برای او وجود نداشته باشد، او پس از دوران کودکی یا بلوغ، با گروهی از انسان‌های ناآشنا مواجه می شود که نحوه تعامل با آن ها را نمی‌داند. البته این موضوع نیز نسبی است. بسیاری از کودکانی که تک فرزند هستند، از کودکی با هم سالان خود ارتباط برقرار کرده اند و جای خالی خواهر و برادر را با کودکان فامیل، همسایه یا … پر کرده اند. اما به طور کلی، کودک در خانواده‌های 3 نفره، تنهایی بیشتری حس می‌کند تا کودکی که در خانواده 4یا 5 نفره به دنیا می‌آید.

• خانواده با 2 یا چند فرزند:

همانطور که گفتیم، تعداد فرزندان در خانواده به عوامل مختلفی بستگی دارد. اما در خانواده‌هایی که شرایط لازم و کافی برای داشتن چند فرزند را دارند، داشتن 2یا 3 فرزند، ایده آل است.                                 

این کودکان می‌توانند تعاملات و رفتارهای آ»وزنده را از یکدیگر بیاموزند و افراد مفیدتری باشند. آن‌ها توانایی برقراری ارتباط موثر را در بازی‌ها و ارتباطات روزانه شان یاد می‌گیرند. پس برای آداب معاشرت و رفتارهای اجتماعی اهمیت بیشتری قائل می شوند.

با وجود همه این موارد، سازمان بهداشت جهانی، شعاری بی نظیر را در این رابطه اعلام کرده است:

“در جهان هفت ميليارد نفری برای سلامت خانواده، تصميم جهت تعداد فرزندان بايد مسوولانه، آگاهانه و آزادانه باشد.”

شاید برخی زوجین با داشتن شرایط مالی مناسب، ظرفیت کافی برای داشتن فرزند را نداشته باشند. ممکن است این افراد با داشتن یک فرزند هم نتوانند سلامت خانواده خود را حفظ کنند و در تربیت کودکان موفق باشند. در مقابل افراد لایقی هم وجود دارند که اگر 7یا 8 بچه هم داشته باشند، به راحتی از اداره امور آن‌ها برمی‌آیند و فرزندانی شریف تحویل جامعه می‌دهند.

پس همه چیز به شما، همسرتان و توانایی هایتان باز می‌گردد. اگر چه داشتن حداقل دو فرزند، بهترین میزان تعداد فرزندان در خانواده است. اما هر خانواده باید شرایط خود را بسنجد و با توجه به آن‌ها برای تعیین تعداد فرزندان خود تصمیم گیری کند.